فریاد زیر آب

خاطرات خیس

فریاد زیر آب

خاطرات خیس

امیـــــد مثل یک عمل جراحی بسیار دقیق ، ماهرانه و پیروزمندانه،

روی قلب و مغز است

ایـــمان و اراده ، همان داروی شـــفا بخشی است که

داروسازان بزرگ عالم، دربه در،

به دنبال آن می گردند.

علیرضا بهاروند یکشنبه 5 تیر 1384 ساعت 06:25 ب.ظ

نظرات 6 + ارسال نظر

نیلوفر

دوشنبه 27 تیر 1384 ساعت 07:53 ب.ظ

خودت این رو قبول داری؟

عسل

شنبه 11 تیر 1384 ساعت 10:28 ب.ظ http://ssevenn.blogsky.com

سلام. موافقم با مطلب زیبات ... امیدوارم هیچ وقت تو زندگیت امید ، ایمان و اراده رو از دست ندی.

ترانه

شنبه 11 تیر 1384 ساعت 12:14 ب.ظ http://taranejoon.blogsky.com

salam weblage jalebi darin ama nesbat be sabeghatoon kheily bazdid konande kame age mikhain biain ba ham tabadole lin konim bye

سلام عزیز....مرسی که سر زدی......با پیشنهادت موافقم (تبادل لینک).....بدرود.

اشکان

چهارشنبه 8 تیر 1384 ساعت 04:06 ب.ظ http://batashakorazshoma.blogsky.com

سلام :
...یک درد دل بس است برای قبیله ای....

....شاید اگه ۵ تا مطلب تو این سالها خوندم که واقعا به دلم نشسته ..یکیش بی شک همین بوده.....

من مدت هاست که خودم میخواستم این حرفا رو بنویسم اما همیشه میترسیدم که حق مطلب ادا نشه......اما تو عزیز زحمت منو کم کردی..
اگه اجازه داشته باشم (با ذکر ماخذ)د ر وبلاگم خواهم نوشت.......اگه هم بشه حتما ترانه ای براش میسازم.............لطفا خبرش رو بده..
شاد باشی

الناز

دوشنبه 6 تیر 1384 ساعت 01:41 ق.ظ http://unlimitedlove.blogsky.com

agar man mordam barye man ghatrey ashk nariz vali agar to mordi man faghat yekbar bar mazarat miayam va an daste gole sefide maryam ra ke be khoone khod sorkh khaham kard ra barayat hadie mikonam va asheghane dar kenarat JAN miseparam ta bedani hich vaght TANHA nisty
azizam salam
aziz neveshtehat kheyli ghashange behet tabrik migam omidvaram hamishe moafagho moayad bashi va ma az in neveshtehaye zibat feyz bebarim mamno0n ke be man sar mizani babye my dear

سارا

یکشنبه 5 تیر 1384 ساعت 11:47 ب.ظ http://nahaleman.persianblog.com

سلام مطالب زیبایت را خواندم موفق باشید... با آنکه در حریم تو بیگانه ام هنوز سوی تو می کشد دل دیوانه ام هنوز تار شکسته ام ننوازد کسم اگر بیخود فتاد بگوشه ی میخانه ام هنوز بیگانه آشنای تو شد ، ای امید دل تنها منم که پیش تو بیگانه ام هنوز سر گشته ی جنونم و ابنای روزگار خلقی زبان نبسته زافسانه ام هنوز بی خانمان عشق توام پا نمی نهی ای مه شبی بکلبه ی ویرانه ام هنوز می بی نگاه گرم تو مستی نمی دهد زهر است جای با ده به پیما نه ام هنوز